O Bosque Pálido

-
O Bosque Pálido foi un libro que gustou e non gustou. Gustou a historia, querían un final distinto, gustou o ambiente, deu medo e a protagonista gustou, mais tamén non gustou...
E por iso cadaquén falou e falou ben, porque ler sempre esperta sementes que botan froitos diferentes en cada persoa.
E aquí vos deixamos algunhas das opinións da lectura...


Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

Clubs de lectura neste curso 23-24

-
Imaxe
Xa están funcionando os clubs de lectura deste curso con escollas ben interesantes! O club de 1º da ESO comezou con lecturas de medo nos recreos, o de segundo ciclo da ESO escolleu “Flores de ferro” de María Rei Vilas, o club de portugués está a ler “Benvidos ao Sul”, de Marianne Kaurin, no club de ciencia decidímonos por “Un feliz mundo novo”, de Aldous Huxley, e o club de profesores e profesoras estamos a ler “Faneca brava”, de Manuel Portas.  
Ler máis

Actividade do club de 1º ESO no colexio de Ventín

-
Imaxe
Hoxe o club de lectura de 1º da ESO, xunto coa rapazada da radio de Dinamización Lingüística, visitamos o alumnado de 5º de primaria do cole de Ventín para ler con eles e elas as historias de banda deseñada de Microalgas. Foi unha xornada divertida e tivemos tempo de saudar a profes e amigos/as do noso antigo colexio.  
Ler máis

Pepetela: A montanha da água lilás

-
Imaxe
  Dividímonos case á metade entre as persoas que nos gustou o libro e as que non, de feito dúas lectoras plantárono na metade. As dúas que non o acabaron non son amantes da literatura fantástica, e, sendo isto unha fábula, púidolles influír. Tamén puido ter que ver que se dilatase a lectura moito no tempo xa que ao estarmos en niveis diferentes, os exames foron en épocas diferentes e non se daba posto día para facer reunións. A fábula resultoulles atractiva a Zoe e Lucas   que gozaron coa fantasía que agocha a fábula desa “montanha de água lilás” que transforma a todo o pobo e as súa forma de vida, pero tamén transforma o entorno, degradando o medio ambiente. Ao contrario do libro anterior de Ondjaki, nesta obra case non se percibe África. Nin no ambiente, nin nos persoanxes, nin nos nomes.... pódese apañar algún vocabulário específico, pero podería ser un libro escrito en calquera lugar, mentres que o anterior levounos a outro continente. Os deseños que acompañan o texto desagra
Ler máis