LEO NO MILLADOIRO

  Dividímonos case á metade entre as persoas que nos gustou o libro e as que non, de feito dúas lectoras plantárono na metade. As dúas que non o acabaron non son amantes da literatura fantástica, e, sendo isto unha fábula, púidolles influír. Tamén puido ter que ver que se dilatase a lectura moito no tempo xa que ao estarmos en niveis diferentes, os exames foron en épocas diferentes e non se daba posto día para facer reunións. A fábula resultoulles atractiva a Zoe e Lucas   que gozaron coa fantasía que agocha a fábula desa “montanha de água lilás” que transforma a todo o pobo e as súa forma de vida, pero tamén transforma o entorno, degradando o medio ambiente. Ao contrario do libro anterior de Ondjaki, nesta obra case non se percibe África. Nin no ambiente, nin nos persoanxes, nin nos nomes.... pódese apañar algún vocabulário específico, pero podería ser un libro escrito en calquera lugar, mentres que o anterior levounos a outro continente. Os deseños que acompañan o texto desagra

  En xeral gustounos o libro, houbo quen xa adiviñou o final desde a metade e houbo quen non e sorprendeuse.  En xeral os personaxes desta novela resultáronnos todos antipáticos, a ningunha das lectoras nos caeron ben, exceptuando a nena, a filla de Úrsula, que todas vemos coma unha vítima. Incluso a parella de investigadores non nos resultaron tan simpáticos desta vez coma no libro anterior ( Beleza vermella ). Tampouco nos pareceu que a súa relación estivese tan ben tratada.  En xeral, destacamos a falta de comunicación entre todos os personaxes, todas as relacións están marcadas por esa falta de comunicación propia da sociedade actual, que nos parece que se manifesta como moi pendente das redes sociais e dos medios de comunicación, pero con moi pouca comunicación real e eficaz entre as persoas. De aí que tivese máis poder un grupo de whatsapp do que calquera conversa entre as parellas que evitasen a deriva das dúas historias principais.  Gustounos de novo a forma de contar da escrit

Gustounos o libro de Ondjaki, que nos achegou ao universo africano, concretamente a un dos países lusófonos dese continente: Angola.  O libro conta historias diferentes protagonizadas por crianzas e, aínda que empezamos con algo de receo e con idea de probar, a idea de que foran historias separadas pero co fío condutor de estaren no mesmo espazo e co mesmo protagonista enganchounos a unha lectura demorada que tiraba por nós aos poucos.  Gustounos ler unhas historias que saían do “normal” pero sempre dentro da cotidianeidade, porque todas son anécdotas especiais que lles contarías aos netos cando foses avó ou avoa.  En canto ao vocabulario africano dentro do portugués, non nos achegou dificultade, sacábase polo contexto e non atrancaba a lectura. O que si resultaba complicado eran os nomes dos personaxes, imposibles de lembrar, nalgúns casos imposibles de pronunciar.  Como nos gustou a experiencia de ler a este autor angolano, decidimos seguir con outro do mesmo país, a noso próxima av

 Lectura escenificada de Dez negriños / Diez negritos , lido no segundo trimestre. Video edited on Kapwing

Dentro das actividades do Día Mundial do Libro, integrantes do Club de lectura de 1º ESO realizaron unha lectura pública de fragmentos escollidos de A neve interminable .   

Dentro das actividades do Día Mundial do Libro, integrantes do Club de lectura de 3º ESO e mais de portugués de 2º ESO presentaron algúns dos libros que leron.